From the Beginning of Life 
to the Day of Purification
Teachings, History & Prophecies 
of the Hopi People

As told by Dan Katchongva,
Sun Clan (ca. 1865-1972)
Translated by Danaqyumptewa
Edited by Thomas Francis

Originally published in 1972 by the
Committee for Traditional Indian Land and Life
Los Angeles, California.

------------------------------------------------

Openbaringen, geschiedenis en voorspellingen van
het Hopi-volk zoals door Dan Katchongva (ca.
1865-1972) van de Sun-clan verteld.

HET BEGIN VAN HET LEVEN

Ergens beneden in de onderwereld werden we door
de Grote Geest, de Schepper, geschapen. Eerst
werden we geschapen als ‚‚n, toen twee, toen
drie. We werden als gelijken geschapen, in 
eenheid, levend op spirituele wijze, waar het 
leven eeuwigdurend is. We waren gelukkig en 
leefden in vrede met onze medemensen. Er was van 
alles genoeg, voorzien door onze  Moeder Aarde 
waarop we geplaatst waren. We hoefden niet te 
planten of te werken om voedsel te krijgen. 
Ziekten  en moeilijkheden kenden we niet. Lange 
tijd leefden we gelukkig en namen sterk in aantal 
toe.  Toen de Grote Geest ons schiep, gaf hij ons 
ook instrukties, of wetten, om naar te leven. We 
beloofden volgens deze wetten te leven zodat we 
vreedzaam zouden blijven, en ze als leidraad te 
gebruiken voor een gelukkig leven op het land 
waar hij ons schiep en plaatste.  Maar vanaf het 
begin waarschuwde hij ons dat we ons niet door 
bepaalde dingen moesten laten verleiden, want 
waardoor  zouden we deze volmaakte levenswijze 
kunnen verliezen.  Natuurlijk hadden we voordeel 
van de vele goede dingen in dit leven, en beetje 
bij beetje verbroken we het verbod van de 
schepper door te doen wat hij ons gemaand had 
niet te doen.  Daarom strafte hij ons, door ons 
te maken zoals we nu zijn, met zowel lichaam als 
ziel. Hij zei: "Vanaf nu zullen jullie op eigen 
benen moeten staan. Jullie zullen ziek worden, en 
het leven zal van beperkte duur zijn. Hij schiep 
onze lichamen uit twee principes: goed en kwaad. 
De linkerzijde is goed, want het bevat het hart. 
De rechterzijde is kwaad, want het heeft geen 
hart. De linkerzijde is lastig maar wijs. De 
rechterzijde is slim en sterk maar het bezit geen 
wijsheid. Er zou tussen de twee zijden altijd 
strijd zijn, en door onze daden zouden we moeten 
uitmaken wat sterker is: het kwade of het goede. 
We leefden op een goede manier vele jaren lang, 
maar uiteindelijk bleek het kwaad sterker. 
Sommige mensen vergaten of negeerden de wetten 
van de Grote Geest en begonnen opnieuw dingen te 
doen die met zijn instrukties in strijd waren. Ze 
werden materialistisch, ontwikkelden veel dingen 
voor eigen profijt en deelden niet meer met 
anderen, zoals ze vroeger hadden gedaan. Dit 
leidde tot grote verdeeldheid, want sommigen 
wilden de oorspronkelijke wetten blijven 
eerbiedigen en eenvoudig leven.  De inventieve 
mensen, slim maar zonder wijsheid, ontwikkelden 
vele destruktieve dingen, die hun leven 
ontregelden en alle mensen dreigden te 
vernietigen. Veel van de dingen die we vandaag de 
dag kennen, hebben in die tijd ook bestaan. 
Uiteindelijk vierde de zedeloosheid hoogtij. Het 
leven van de mensen raakte door sociale en 
seksuele losbandigheid bedorven. Ook de vrouw en 
dochters van de Kikmongwi (opperhoofd) vielen 
hier gauw aan ten prooi en ze kwamen nog zelden 
thuis om hun huishoudelijke taken te vervullen. 
Niet alleen de Kikmongwi, maar ook de hoge 
religieuze leiders kampten met hetzelfde 
probleem. Het duurde niet lang eer de leiders en 
iedereen met een goed hart bezorgd werden dat het 
leven van de mensen uit balans dreigde te raken.  
De Kikmongwi verzamelde de hogepriesters. Ze 
rookten en baden om leiding over hoe ze het 
bederf konden tegengaan. Vele keren kwamen ze 
bijeen, totdat iemand uiteindelijk voorstelde weg 
te gaan, een nieuwe plek te vinden en een nieuw 
leven te beginnen.

VERSCHIJNING IN DE HUIDIGE WERELD

Nu hadden ze van boven vaker klopgeluiden 
gehoord, dus wisten ze dat daar iemand zou kunnen 
wonen. Er werd besloten dat dit onderzocht moest 
worden. Ik zal dit kort beschrijven, want het 
volledige verhaal zou te ver voeren.  Begiftigd 
met wijsheid als ze waren kre‰erden ze vogels 
voor dit doel. Ik zal er drie noemen. Twee zijn 
bekend om hun kracht en snelheid: de kisa (havik) 
en de pavow kaya (zwaluw). De derde was een 
moochnee (familie van de spotlijster). Zijn 
vlucht is onbeholpen, maar hij staat er om bekend 
wijs te zijn. Ze werden elk op verschillende 
tijdstippen geschapen, door middel van magisch 
gezang, tabaksrook en gebeden, uit modder en 
speeksel, bedekt met een witte cape (ova). Elke 
vogel werd met eerbied verwelkomd en op zijn taak 
voorbereid, voor het geval deze mocht slagen. De 
eerste twee lukte het niet de top van de hemel te 
bereiken, maar de derde, moochnee, kwam door de 
opening naar de huidige wereld. Deze wereld was 
prachtig. De aarde was groen en in bloei. De 
vogel volgde al zijn instrukties op. Zijn 
wijsheid leidde hem naar het wezen dat hij moest 
zoeken. Toen hij hem vond, was het het middaguur 
want het wezen,  Maasauu, de Grote Geest, was 
zijn middagmaal aan het bereiden. Ma‹skolven 
lagen naast het vuur. Hij vloog omlaag, streek 
neer op zijn kisi (schaduw huis) en kondigde zijn 
komst aan.  Maasauu was door zijn bezoeker niet 
verrast, want door zijn wijsheid en reukvermogen 
wist hij al dat er iemand aankwam. Met eerbied 
verwelkomde hij hem en nodigde hem uit te gaan 
zitten. Het interview was kort en ter zake. 
"Waarom ben je hier? Zou het belangrijk kunnen 
zijn?" "Ja" zei Moochnee, "ik ben door de mensen 
van de onderwereld gestuurd. Zij wensen naar Uw 
land te komen en met U te leven, want hun manier 
van leven is bedorven geworden.  Met Uw 
toestemming wensen zij hier te komen om een nieuw 
leven te beginnen. Daarom ben ik gekomen." 
Maasauu antwoordde kortaf maar met respekt: "Ze 
mogen komen." Met deze boodschap keerde de vogel 
naar de onderwereld terug. Tijdens zijn 
aanwezigheid waren de Kikmongwi en de leiders 
doorgegaan met bidden en wachtten op zijn 
geslaagde terugkeer.  Toen hij terugkwam met het 
goede nieuws over de nieuwe wereld en de 
instemming van Maasauu met hun komst, waren ze 
overgelukkig.  Nu was het de vraag hoe ze boven 
moesten komen, dus rookten ze opnieuw en baden om 
leiding. Na een tijd kwamen ze overeen een boom 
te planten die tot aan de top van de hemel zou 
groeien en als pad zou dienen. Ze plantten het 
zaad van een shalavee (spar), waarna ze baden en 
magische liederen zongen. De boom groeide tot aan 
de hemel, maar zijn takken waren zo zacht en zo 
talrijk dat hij door de aardkracht van bovenaf om 
ging buigen, en de hemel niet spieste. Ze 
plantten opnieuw een zaad, deze keer een louqu 
(den). Tijdens hun magisch gezang groeide de 
boom. Deze boom was dapper en sterk.  "Deze zal 
er zeker doorheen komen," dachten ze. Maar het 
lukte niet, want bij het raken van de vaste stof 
bogen zijn takken eveneens om. Opnieuw plantten 
ze een zaad, deze keer pakave (riet).  Omdat het 
een scherpe punt had, spieste het de hemel tot in 
de nieuwe wereld. De hele tijd was dit allemaal 
geheim gehouden.  Alleen rechtschapen mensen met 
‚‚n hart werden ge‹nformeerd over de plannen de 
bedorven wereld te verlaten. Zij hadden zich op 
het vertrek voorbereid, en zodra ze wisten dat de 
poging geslaagd was, begonnen ze binnen in de 
stengel te klimmen. Op weg naar boven, naar de 
opening, rustten ze op de stengelknopen uit.  
Toen ze in de huidige wereld kwamen, was alles 
prachtig en vredig. Het land was maagdelijk en 
onbedorven. Ze waren erg gelukkig. Ze zongen en 
dansten van vreugde. Maar hun vreugde was van 
korte duur, want die nacht stierf de dochter van 
het opperhoofd.  Iedereen was bedroefd en 
bezorgd. De mensen bekeken elkaar met argwaan. 
Een kwade betovering was aan het werk, en dit 
veroorzaakte grote bezorgdheid; misschien was er 
een heks of een tweehartig persoon onder hen.  Nu 
bezat de Kikmongwi een grote kracht die hij nu 
moest gebruiken om deze bezorgdheid onder zijn 
volk weg te nemen. Hij maakte een bolletje van 
ma‹smeel dat hij boven de groep mensen opgooide. 
Diegene waarop het zou neerkomen, zou de 
schuldige zijn. Het kwam neer op het hoofd van 
een meisje. Er werd snel besloten haar door de 
opening naar de onderwereld terug te gooien.  De 
kwaadheid moest kwijtgeraakt worden, want ze 
wilden vreedzaam in dit nieuwe land leven. Maar 
het heksenmeisje schreeuwde om genade, en 
vertelde hen dat ze op hun lange reis veel 
hindernissen en allerlei gevaren zouden 
tegenkomen en dat haar diensten heel nuttig 
zouden zijn, want ze bezat een kracht waarmee ze 
het kwade kon verdrijven. Ze vroeg de Kikmongwi 
terug in de onderwereld te kijken. Hij keek en 
zag zijn kind gelukkig spelen met de andere
kinderen in de onderwereld waar we na de dood
allemaal terugkeren. Het meisje werd gespaard,
maar ze lieten haar daar alleen achter, misschien
in de hoop dat ze daar door onbekende oorzaak zou
omkomen.

DE EERSTE ONTMOETING IN DEZE WERELD MET DE
GROTE GEEST

Het was hier dat de Grote Geest voor het eerst op 
aarde voor hen verscheen, en hij instrueerde hen 
hoe ze moesten leven en reizen. Ze deelden zich 
in groepen, elk met een eigen leider. Voor hen 
legde hij ma‹skolven van verschillende lengte 
neer. Ieder van hen moest als levensonderhoud 
onderweg ‚‚n ma‹skolf kiezen. E‚n voor ‚‚n pakten 
ze hebberig de langste en gaafste ma‹skolven 
eruit, totdat alleen de kortste overbleef Ze 
beseften niet dat hiermee hun wijsheid op de 
proef gesteld werd. De kortste kolf werd door de 
nederigste leider opgeraapt. Toen gaf de Grote 
Geest ze namen en talen waaraan ze herkend zouden 
worden.  Diegene die het laatst de korte mais had 
gepakt  kreeg de naam HOPI..  Hopi betekent niet 
alleen dat men vreedzaam leeft, maar ook dat men 
de instrukties van de Grote Geest gehoorzaamt en 
daarin gelooft, en dat men zijn leer niet 
misbruikt om macht en invloed te verwerven of om 
de Hopi levenswijze op enige manier te bederven.  
Als dat gebeurt, zal de naam afgepakt worden.  
Toen vertelde hij ze hoe ze met een bepaald doel 
naar de vier hoeken van het nieuwe land moesten 
uitzwermen, onderweg vele voetstappen 
rotstekeningen en ruinen achterlatend, want met 
het verstrijken van de tijd zouden velen vergeten 
dat ze ooit ‚‚n waren geweest, verbonden door ‚‚n 
en hetzelfde doel toen ze door de rietstengel
omhoog klommen.  Nu dat we boven waren, moesten
we elk onze eigen leider volgen, maar zolang we
de instrukties van de Grote Geest niet vergaten,
zouden we in staat zijn te overleven. We waren nu
gehouden aan de belofte volgens deze instrukties
te leven en ons patroon van migratie te
voltooien. Maasauu zei ons dat wie hem het eerst
zou vinden, leider zou zijn van diegenen die
volgden, en toen verdween hij.

EEN DAAD VAN  PROFETISCHE BETEKENIS

De trek naar elke hoek van dit kontinent duurde 
vele en onderweg lieten we steeds onze tekens 
achter, als claim op het land.  Deze tekens 
getuigen daarvan tot op de dag van vandaag. Op 
onze weg stopten we om uit te rusten bij een 
grote rivier die nu bekend staat als de 
Coloradorivier. We hadden ver gereisd en veel 
kennis opgedaan, maar de instrukties vergaten we 
niet. De leider van de groep was van de Bow-clan, 
een groot opperhoofd die veel wijsheid bezat. 
Maar het was op deze plaats dat dit grote 
opperhoofd in de donkere nacht verdween. Nadat 
hij zijn gezin te ruste had gelegd, vertrok hij 
naar het Middelpunt van de Aarde, waar slimme, 
ingenieuze mensen van alle naties elkaar 
ontmoeten om de toekomst te plannen. Op de een of 
andere manier vond hij die plaats en werd met 
eerbied verwelkomd. Het was een prachtige plaats 
met allerlei goede dingen. Goed eten werd door de 
allermooiste meisjes voor hem neergezet. Het was 
allemaal erg verleidelijk. Tot op de dag van 
vandaag wisten we niet wat de betekenis was van 
deze daad. Het had met de toekomst te maken. Door 
deze daad veroorzaakte hij een verandering in de 
levensstroom in de tijd dat we het einde naderen 
van de levenscyclus van deze wereld, waardoor 
velen van ons door de materialistische wereld 
aangetrokken zouden worden, in een poging van 
alle goede dingen te genieten voordat we onszelf 
vernietigen. Zij die met de heilige instrukties 
begiftigd zijn, zullen dan heel behoedzaam leven, 
want zij zullen zich deze instrukties herinneren 
en erin geloven, en op hun schouders zal het lot 
van de wereld rusten. De mensen zullen de goede 
levenswijzen bederven en hetzelfde leven tot 
stand brengen als dat waarvoor we in de 
onderwereld gevlucht zijn. Het heilige lichaam 
van de vrouw zal niet langer verborgen blijven, 
want het schild van bescherming zal zijn 
opgeheven, een daad van verleiding tot seksuele 
losbandigheid, die ook genoten zal worden. De 
meesten van ons zullen in de verwarring verloren 
gaan. Een besef dat iets uitzonderlijks aan het 
gebeuren is, zal bij de meeste mensen ontstaan, 
want zelfs hun leiders zullen zich in hun 
verwarring vervuilen.  Het zal moeilijk zijn te 
beslissen wie men moet volgen.  De Hopi wisten 
dat dit alles zou gebeuren. Al deze aspekten van 
het huidige levenspatroon stonden gepland. Daarom 
moeten we vandaag in ons geloof standvastig zijn, 
opdat we kunnen overleven.  We kunnen alleen 
vooruit door de instrukties van de Grote Geest 
zelf te volgen.

DE OPDRACHT VAN DE TWEE BROERS Het opperhoofd van 
de Bow-clan had twee volwassen ze van de misstap 
van hun vader waren ze zeer bedroefd. Hun kennis 
van de leringen die ze van hem hadden ontvangen 
was goed. Nu droegen zij de verantwoordelijkheid 
voor het leiden van hun volk, want de volgende 
dag stierf hun vader. Ze vroegen hun moeder om 
toestemming de instrukties uit te voeren die ze 
voor een dergelijke gebeurtenis hadden ontvangen. 
Zij antwoordde dat deze beslissing aan hen was, 
want hun kennis was volledig. Volgens afspraak 
zou de jongere broer doorgaan Maasauu zoeken en 
zich vestigen waar hij hem vond. Daar zou hij 
wachten op de terugkeer van zijn oudere broer, 
die oostwaarts naar de opgaande zon zou reizen. 
Terwijl hij rustte, moest hij luisteren naar de 
stem van zijn jongere broer, die verwachtte dat 
hij hem te hulp zou komen, voordat de verandering 
van het levenspatroon de levenswijze van zijn 
volk verscheurd zal hebben. Onder druk van een 
nieuwe heerser zal het volk zeker van de 
aardbodem weggevaagd worden, als hij niet komt 
Vandaag staan we dus nog steeds standvastig 
achter de instrukties van de Grote Geest. We 
zullen naar het oosten blijven kijken en bidden 
voor zijn spoedige terugkeer. De jongere broer 
waarschuwde de oudere dat het land en het volk 
zouden veranderen. "Maar laat je hart niet 
verontrust worden," zei hij, "want je zult ons 
vinden. Velen zullen zich van het levensplan van 
Maasauu afkeren, maar enkelen onder ons die zijn 
instrukties blijven volgen, zullen in onze 
onderkomens verblijven. De oeroude vorm van onze 
hoofden, de vorm van onze huizen, het bouwplan 
van onze dorpen en het soort land waarop ons dorp 
staat en onze levenswijze: alles zal in orde 
zijn, waardoor je ons zult kunnen vinden." 
Voordat de eerste mensen aan hun uitzwermingen 
waren begonnen, werd aan het Hopi-volk een aantal 
stenen tafelen gegeven. In deze stenen tafelen 
graveerde de Grote Geest de wetten volgens welke 
de Hopi moesten reizen en de goede levenswijze 
blijven volgen: de vreedzame weg. Zij bevatten 
ook een waarschuwing: dat de Hopi op hun hoede 
moeten zijn, want mettertijd zouden ze door 
kwaadwillende mensen in de verleiding komen het 
levensplan van Maasauu te verlaten. Het zou niet 
gemakkelijk zijn zich hiertegen te verweren, 
omdat er zich ook vele goede dingen zouden 
aandienen die oprechte mensen zouden verleiden 
deze wetten te verlaten. De Hopi zouden zich in 
een hele moeilijke positie bevinden. De stenen 
bevatten instrukties die in zo'n geval gevolgd 
moeten worden. De oudere broer moest een van de 
stenen tafelen naar de opgaande zon meenemen en 
terugbrengen wanneer hij de wanhopige roep om 
hulp hoorde. Zijn broer zou dan in een hulpeloze 
en verwarde toestand verkeren. Zijn volk zou 
misschien de lessen hebben geloochend, de ouderen 
niet langer eerbiedigen en zich zelfs tegen hun 
ouders hebben gekeerd om hun levenswijze te 
vernietigen. De stenen tafelen zullen de laatste 
bevestiging zijn van hun ware identiteit en 
broederschap. Hun moeder is de Sun-clan.  Zij 
zijn de kinderen van de Zon.  Het moest dus een 
Hopi zijn geweest die van hier naar de opgaande 
zon reisde en nu ergens wacht. Daarom zijn het de 
Hopi die nog steeds deze wereld op de juiste 
manier laten draaien, en het zijn de Hopi die 
gezuiverd moeten worden om deze wereld te redden. 
Geen andere persoon waar dan ook kan dit 
volbrengen. De oudere broer moest snel zijn reis 
voortzetten, want er was niet veel tijd. Daarom 
werd voor hem het paard geschapen. De jongere 
broer en zijn volk gingen door met Maasauu 
zoeken. Op hun weg kwamen ze in een land dat hun 
vrucht baar en warm voorkwam. Hier graveerden ze 
op de rotsen de tekens van hun stam om het land 
te claimen. Aldus deden de Fire-clan, de 
Spider-clan en de Snake-clan.  Deze plaats wordt 
nu Moencopi genoemd. In die tijd vestigden ze 
zich er niet. Terwijl de mensen over het 
kontinent uitzwermden, wachtte Maasauu op de 
eersten die zouden aankomen.  In die dagen maakte 
hij wandelingen in de buurt van zijn woonplaats 
met een bos paarse bloemen (dukyam sec) in zijn 
riem gestoken. Op een dag verloor hij ze langs de 
weg. Toen hij ze ging zoeken, kwam hij erachter 
dat de Hornytoad Vrouw ze had opgeraapt. Toen hij 
haar om de bloemen vroeg, weigerde zij ze terug 
te geven, maar in plaats daarvan beloofde ze hem 
in tijd van nood te helpen. "Ook ik heb een 
metalen helm," vertelde ze hem (mogelijk met de 
betekenis dat bepaalde mensen met metalen helmen 
de Hopi zouden helpen wanneer zij in 
moeilijkheden geraken).Vaak liep Maasauu vanuit 
zijn du-pa-cha (een soort tijdelijk huis) een 
kilometer naar het noorden naar een plaats waar 
een lange rots lag die een natuurlijke 
schuilplaats vormde en die hij uitgezocht moest 
hebben als de plaats waar hij en de eerste mensen 
elkaar zouden vinden. Terwijl hij daar wachtte, 
amuseerde hij zich met een behendigheidsspel 
waarvan de naam (Nadu-won pi-kya) later een 
belangrijk rol in het leven van de Hopi zou gaan 
spelen, want het was hier dat de kennis en 
wijsheid van de eerste mensen op de proef gesteld 
zou worden. Tot voor kort speelden kinderen daar 
vaak een zelfde spel, iets als verstoppertje. E‚n 
persoon verstopte zich en gaf een seintje door 
met de voet op de rots te tikken, op zo'n 
eigenaardige manier dat de anderen niet precies 
konden zeggen waar het vandaan kwam. (Enige jaren 
geleden werd deze rots vernietigd door de 
wegenbouwers van de regering,) Het was hier dat 
ze Maasauu aantroffen, terwijl hij wachtte.

DE ONTMOETING MET MAASAUU BIJ ORAIBI

Voordat de uitzwermingen begonnen had Maasauu 
bekend gemaakt, hoewel misschien niet door 
direkte instrukties, dat wie hem het eerste vond, 
ter plekke leider zou worden. Later werd het 
duidelijk dat dit een procedure was om hun ware 
aard vast te stellen.  Toen ze hem vonden, 
verzamelden de mensen zich en gingen bij hem 
zitten om te praten. Het eerste wat ze wilden 
weten was waar hij woonde. Hij antwoordde dat hij 
iets ten noorden van die plaats woonde, in een 
plaats die Oraibi heette. Om een bepaalde reden 
noemde h ij ze niet bij haar volledige naam: 
Sip-Oraibi hetgeen betekent iets dat gestold is 
een verwijzing naar het feit dat dit de plaats is 
waar de aarde vaste vorm kreeg. Ze vroegen 
toestemming daar met hem te leven. Zijn antwoord 
was niet direkt, omdat hij kwaad in hen zag. "Dat 
ligt aan jullie," zei hij. "Ik heb hier niets.  
Mijn leven is eenvoudig. Mijn pootstok en mijn 
mais is alles wat ik bezit Als jullie bereid zijn 
te leven zoals ik, en mijn instrukties volgen - 
het levensplan dat ik jullie zal geven - mogen 
jullie hier met mij leven en voor het land 
zorgen. Dan zullen jullie een lang, gelukkig en 
vruchtbaar leven hebben." Toen vroegen ze hem of 
hij hun leider wilde zijn in de hoop dat zij zo 
van een vreedzaam leven verzekerd zouden zijn. 
"Nee," antwoordde hij, "degene die jullie hier 
heeft geleid zal de leider zijn totdat jullie 
levenspatroon volbracht is" (want hij keek in hun 
harten en zag dat ze nog steeds veel zelfzuchtige 
verlangens hadden). "Daarna zal ik de leider 
zijn, maar niet eerder, want ik ben de eerste en 
ik zal de laatste zijn." Nu hij hen alle 
instrukties had gegeven verdween hij.

DE STICHTING VAN HET DORP ORAIBI

Het dorp Oraibi werd gesticht en gebouwd in met 
de instrukties van de Grote Geest. Het opperhoofd 
van de Bow-clan was de vader van de ceremoni‰le 
orde. Een tijd lang bleven ze onder het 
leiderschap van de Bow-clan, misschien totdat er 
bederf kwam. Zoals u zich zult herinneren, had 
het vroegere opperhoofd van de Bow-clan zich 
geblameerd door aan de verandering van het 
levenspatroon bij te dragen. Later nam de 
Bear-clan het leiderschap over, wellicht omdat de 
beer sterk en machtig is. Misschien waren er ook 
andere redenen, zoals een voorspelling die 
verhaalde van een beer die, slapend ergens in het 
noorden van wat nu Europa genoemd wordt, op een 
zeker moment zou ontwaken en naar het noordelijke 
deel van dit land zou lopen. Deze groep wordt de 
Bear-clan genoemd omdat ze op de plaats van het 
schildsymbool een dode beer vonden. De meeste 
belangrijke mensen beweerden van de Bear-clan te 
zijn, ook de leden van de Bluebird- en 
Spiderclan. Door de eed die we aan de Grote Geest 
aflegden, waren we verplicht zijn levenswijze te 
volgen. Hij gaf ons het land om te gebruiken en 
met ceremoni‰le plicht te verzorgen. Hij 
onderrichtte ons en liet ons het wegenplan zien 
waarmee we ons leven moesten inrichten. We 
schreven dit patroon op een rots zodat we er 
altijd aan herinnerd zouden worden het rechte pad 
te volgen. De Hopi mogen niet van dit pad 
afraken, anders zal hij dit land van ons afnemen. 
Dit is de waarschuwing die Maasauu ons heeft ge 
geven. Het dorp Oraibi had vaste vorm gekregen. 
De gemigreerde mensen verzamelden zich daar en 
vroegen om tot het dorp toegelaten te worden. 
Deze verzoeken werden steeds door de Kikmongwi en 
de hoge priesters op basis van karakter en 
wijsheid beoordeeld. Iedereen die sporen van 
hoogmoed vertoonde, werd afgewezen. Hen werd 
gezegd naar het gebied van de zuidelijke mesa's 
te gaan, waar hun soort mensen leefden. Alleen 
goede mensen, die nederig en oprecht baden, 
werden toegelaten. Een van de belangrijkste 
ceremonie‰n van elke groep was het gebed om 
regen, waardoor de gewassen groeiden en voldoende 
voedsel verzekerd werd. De mensen waren voor hun 
levensonderhoud hiervan afhankelijk. Hoogmoedige 
mensen werden niet toegelaten om te voorkomen dat 
de gebeden besmet zouden raken. Oraibi was nu 
stevig gegrondvest. Terwijl de levenscyclus zich 
herhaalde, vereerden we met onze ceremonie‰n onze 
Moeder Aarde, onze Vader Zon, de Grote Geest en 
alle dingen. We waren gelukkig want we waren als 
‚‚n.

DE AANKOMST V AN EEN ANDER RAS VOORSPELD 

De tijd verstreek, mensen werden geboren en 
stierven, en de voorspellingen over de dingen die 
komen gingen werden van mond op mond doorgegeven. 
De stenen tafelen en de rotstekening van het 
levensplan werden vaak door de ouderen bekeken.  
Vol vrees en afwachting vertelden ze keer op keer 
de voorspelling dat op een zekere dag en ander 
ras mensen in hun midden zou verschijnen en het 
land als het hunne zou op eisen. Zij zouden 
proberen ons levenspatroon te veranderen.  Zij 
zouden een , zoete tong' of een , gevorkte tong' 
hebben, en vele goede dingen waardoor we in 
verleiding zouden kunnen komen. Zij zouden dwang 
gebruiken in een poging ons tot wapengebruik te 
verleiden. Maar we moeten niet in deze val lopen, 
want dan zouden ze ons op onze knie‰n krijgen, 
waarna we misschien niet meer zouden kunnen 
opstaan. Noch moeten we onze hand aan enige 
andere natie slaan. Tegenwoordig noemen we deze 
mensen Bahanna.

DE KRACHTEN VAN DE  ZUIVERING

We hebben overleveringen en voorspellingen die 
ons vertellen dat we op onze hoede moeten zijn 
voor de tekens en voortekens die zullen komen om 
ons moed en kracht te geven om in ons geloof 
standvastig te zijn. Bloed zal vloeien. Ons haar 
en onze kleding zal over de aarde verspreid 
worden. De natuur zal tot ons spreken met de 
machtige adem van de wind. Aardbevingen en 
overstromingen zullen grote rampen tot gevolg 
hebben. Er zullen veranderingen in de seizoenen 
en in het weer optreden, het wild zal verdwijnen, 
er zal schaarste in velerlei vorm zijn. Overal op 
de wereld zal er geleidelijk aan steeds meer 
korruptie en verwarring komen onder de leiders en 
de mensen, en oorlogen zullen als machtige winden 
ontstaan. Dit alles is vanaf het begin van de 
schepping gepland. We zullen drie mensen achter 
ons hebben staan om onze voorspellingen te 
vervullen wanneer we in hopeloze moeilijkheden 
geraken : het Meha-symbool (dat verwijst naar een 
plant met een lange wortel en een melkachtig sap, 
die na afgesneden te worden weer verder groeit en 
die een bloem heeft die lijkt op een swastika, 
symbool van de vier grote krachten van de natuur 
in beweging), het Zonnesymbool, en het Rode 
Symbool De indringing van de Bahanna in de Hopi- 
levenswijze zal het Meha-symbool in beweging 
zetten, met als gevolg dat bepaalde mensen voor 
de vier grote natuurkrachten (de vier 
windrichtingen, de heersende krachten, de 
originele kracht) zullen werken, hetgeen de 
wereld in oorlog zal storten. Wanneer dit 
gebeurt, zullen we weten dat onze voorspellingen 
aan 't uitkomen zijn. We zullen dan kracht 
verzamelen en vastberaden blijven. Deze grote 
beweging zal vallen, maar omdat deze door melk 
gevoed wordt en door de vier natuurkrachten 
beheerst, zal zij opnieuw opkomen om de wereld in 
beweging te zetten en zo een nieuwe oorlog op 
gang brengen waarin zowel het Meha- als het 
Zonnesymbool betrokken zullen zijn. Dan zal zij 
rusten, om een derde keer op te komen.

Onze voorspelling vertelt dat de derde 
gebeurtenis de beslissende zal zijn. Ons 
wegenplan voorspelt de uitkomst. Dit heilige 
geschrift spreekt het woord van de Grote Geest. 
Het kan betrekking hebben op het mysterieuze 
levenszaad met de twee uitgangspunten van morgen, 
wijzend op ‚‚n, met daarbinnen twee.  De derde en 
laatste: welke zal het voortbrengen, zuivering of 
vernietiging? Deze derde gebeurtenis zal afhangen 
van het Rode symbool, dat de drijfveer zal worden 
waarmee de vier natuurkrachten (Meha) in beweging 
gezet zullen worden, ten gunste van de Zon. Als 
hij deze krachten in beweging zet, zal de hele 
wereld beven en rood worden en zich keren tegen 
hen die het culturele leven van de Hopi hinderen. 
Voor al deze mensen zal de Dag van de Zuivering 
komen. Nederige mensen zullen naar hem toe 
rennen, op zoek naar een nieuwe wereld wen de 
gelijkwaardigheid die hen ontzegd is. Hij zal 
zonder genade komen. Zijn volk zal de Aarde als 
rode mieren bedekken. We moeten niet naar buiten 
gaan om te kijken. We moeten in onze huizen 
blijven. Hij zal komen om alle slechte mensen te 
verzamelen die de rode mensen hinderen die hier 
eerst waren. Hij zal uitkijken voor iemand die 
hij zal herkennen aan zijn speciale levenswijze, 
of aan zijn hoofd (de bijzondere Hopi haardracht) 
of aan de vorm van zijn dorp en zijn woningen. 
Hij is de enige die ons zal zuiveren. De 
Zuiveraar, onder het bevel van het Rode Symbool, 
zal met behulp van de Zon en de Mella de slechte 
mensen uitwieden die de levenswijze van de Hopi, 
de ware levenswijze op Aarde, verstoren. De 
kwaden zullen onthoofd worden en zullen niet meer 
spreken. Dit zal de Zuiveringsdag zijn voor alle 
rechtschapen mensen, de Aarde en alle schepselen 
op Aarde. De ziekten van de Aarde zullen genezen 
worden. Moeder Aarde zal weer bloeien en alle 
mensen zullen zich voor lange tijd in vrede en 
harmonie verenigen. Maar als dit niet zo uitkomt 
zal door de druk van Bahanna de traditionele 
Hopi-identiteit weggevaagd worden. Door de 
invloed van de blanke, zijn religie en het 
verdwijnen van ons heilige land zullen de Hopi 
verdoemd zijn. Dit is het Universele Plan, dat 
sedert de dageraad der tijden door de Grote Geest 
spreekt.

Met dit in gedachte, maak ik als Hopi geen oorlog 
tegen welk land dan ook, want als ik dat zou 
doen, zal de Zuiveraar erachter komen en mij 
straffen omdat ik gevochten heb. En aangezien ik 
Hopi ben, zend ik mijn kinderen niet over de 
oceaan om te vechten.  Als zij dat willen dan is 
dat hun zaak, maar als zij zo handelen, zullen 
zij geen Hopi meer zijn. Omdat ik van de Sun-clan 
ben en omdat de Zon de vader van alle schepselen 
is, houd ik van mijn kinderen. Als zij zich 
beseffen waarover ik praat, moeten zij mij helpen 
deze wereld te redden. De Hopi zijn op deze kant 
van de Aarde geplaatst om door middel van hun 
ceremoni‰le plichten voor het land te zorgen, net 
als andere mensenrassen ergens anders op Aarde 
geplaatst zijn om op hun eigen manier voor haar 
te zorgen.  Samen houden we de wereld in 
evenwicht, draai end op de juiste wijze. Als de 
Hopi-natie verdwijnt, zal de beweging van de 
Aarde ontregeld worden, zal het water het land 
verzwelgen en zullen de mensen omkomen. Er zal 
misschien alleen ‚‚n broeder en ‚‚n zuster 
overblijven om een nieuw leven te beginnen.

DE TROUWE HOPI WORDEN OP DE PROEF GESTELD

Bahanna kwam met een grote ambitie en 
edelmoedigheid, en bood gretig zijn hulp aan om 
onze levenswijze te 'verbeteren'. Hij richtte 
scholen op om ons zijn 'betere levenswijze' te 
leren. Hij bood ons zijn medicijnen en 
gezondheidsleer aan en vertelde ons dat deze ons 
zouden helpen langer te leven. Hij bood ons aan 
onze grenzen te helpen markeren, en beweerde dat 
we daardoor meer land zouden bezitten. In alle 
dorpen weigerden we dit aanbod. Hij probeerde op 
velerlei manieren ons over te halen, maar het 
lukte hem niet ons aan zijn wensen te 
onderwerpen, want we waren toen allemaal ‚‚n, 
gelovigen in de instrukties van Maasauu.  Toen 
probeerde hij het met angst. Hij stelde een 
politiemacht samen die voor een deel bestond uit 
bepaalde mensen die door zijn aanbod verleid 
werden en wapens kregen. Hij dreigde ons te 
arresteren en ons in de gevangenis op te sluiten, 
maar wij bleven standvastig. De dreigementen van 
arrestatie en gevangenschap werden in daden 
omgezet. Hele dorpen raakten in paniek en 
zwakkere mensen begonnen zich over te geven. In 
Oraibi kwam ons dorpsleiderschap ten val toen 
Lololma (Bear-clan) overeenstemming bereikte met 
de Regering van de Verenigde Staten van Amerika.  
Wij die nog in Maasauu geloofden, waaronder de 
belangrijkste priesters van de religieuze orders, 
verzamelden ons en verwierpen het verzoek van de 
Kikmongwi om ons over te geven. We gingen samen 
zitten en rookten en baden dat we moedig genoeg 
zouden zijn om ons te handhaven. We namen onze 
stenen tafelen en bestudeerden elk detail ervan. 
We namen zorgvuldig het wegenplan door dat op de 
rots vlak bij ons dorp gegrift is. Dit is het 
plan dat we altijd moeten volgen, want het is in 
orde en kompleet. We zagen dat de Fire-clan 
(hetgeen mijn vader, Yukiuma, betekende) de 
leiding moest nemen, want zijn symbool, Maasauu, 
staat rechts van het riet terwijl hij naar buiten 
kijkt. We interpreteerden ook dat omdat onze 
levenswijze bedorven was, we naar een nieuwe 
plaats moesten verhuizen waar we onbelemmerd de 
weg zouden kunnen volgen en onze ceremoni‰le 
plichten voor alle wezens voortzetten.  We 
rookten en baden opnieuw en overwogen dat Oraibi 
ons moederdorp is. AI onze heiligdommen zijn daar 
geworteld en die moeten niet onbeheerd 
achterblijven. We wisten dat het een moeilijke 
weg met veel hindernissen zou worden. We wisten 
dat we door de nieuwkomer nog veel hinder zouden 
ondervinden en dat we nog allerlei proeven van 
zwakheid moesten ondergaan. We besloten daarom te 
blijven. De moeilijkheden begonnen. De regering 
wilde dat alle Hopi-kinderen naar school gingen. 
Ze zeiden dat het ons goed zou doen, maar we 
wisten dat dit 'goed' alleen op de oppervlakte 
zou bestaan en dat wat eronder lag het culturele 
leven van de Hopi zou vernietigen. Misschien 
dachten ze dat de kinderen met een opleiding in 
staat zouden zijn de oudere mensen te helpen, 
maar we wisten dat dit niet zo zou zijn, omdat ze 
zouden Ieren den ken als de blanken, en dat ze 
daarom nooit de oude mensen zouden helpen. In 
plaats daarvan zouden ze ge‹ndoktrineerd worden 
en aangemoedigd zich tegen ons te keren, zoals ze 
inderdaad vandaag ook doen. Om volgens de 
instrukties van de Grote Geest juist te handelen, 
weigerden we daarom onze kinderen naar school te 
sturen. Als gevolg hiervan stuurden de blanken 
bijna elke week veel politie op ons af Zij 
omsingelden het dorp en zochten naar kinderen van 
schoolleeftijd. We konden niet gelukkig leven, 
want we verwachtten elke dag moeilijkheden. 
Vaders die weigerden mee te werken werden 
gearresteerd en gevangen gezet. We werden 
onmenselijk behandeld, we leden honger, 
ondergingen beledigingen en vernederingen, om ons 
tot overgave te dwingen. Desondanks weigerde de 
helft van de stamhoofden en leiders van de 
religieuze ordes ook maar iets van de Regering te 
aanvaarden. Daardoor werden we bespot en als 
verschoppeling behandeld door diegenen die zich 
al overgegeven hadden. Uiteindelijk besloten ze 
iets tegen ons te ondernemen, omdat ze door ons 
bepaalde gunsten van de Regering niet kregen. In 
deze dagen werd Lololma's opvolger Tawaquaptewa 
opperhoofd van Oraibi. Onder zijn leiderschap 
vond die trieste gebeurtenis, de uitzetting van 
de gelovige Hopi uit Oraibi, plaats. Omdat wij 
'Vijandigen', zoals we door de missionarissen en 
Regeringspersoneel genoemd werden, weigerden zijn 
wensen in te willigen en de blanke manier van 
leven te aanvaarden, besloot hij ons lijfelijk 
uit te zetten. Zonder onze bemoeienissen dacht 
hij van de goede dingen die door Bahanna 
aangeboden werden, te kunnen profiteren.

DE GELOVIGE HOPI WORDEN UIT ORAIBI UITGEZET

Op 7 september 1906 kwamen de aanhangers van de 
opperhoofd, onder leiding van Tawaquaptewa zelf 
het huis binnen waar we de voorspellingen aan 't 
bespreken waren en gooide ons eruit. We verzetten 
ons niet totdat geweren en andere wapens werden 
getoond en ze ons begonnen te slaan. Toen boden 
we verzet, alleen om ons tegen letsel te 
beschermen. Ik werd bewusteloos geslagen. Toen ik 
bijkwam, was heel mijn volk samengestroomd om te 
vertrekken. Mijn vader Yukiuma werd als leider 
aangewezen. De vrouwen en kinderen, met een paar 
bezittingen op hun rug, een beetje voedsel en 
zonder schoenen, waren op het vertrek voorbereid. 
Sommigen probeerden naar hun huizen terug te gaan 
om waardevolle spullen op te halen, maar ze 
werden teruggestuurd.  (In het 'Boek van de Hopi' 
wordt gezegd dat we mochten teruggaan om wat 
bezittingen op te halen, maar dat is niet waar. 
Dat boek is niet nauwkeurig.) Na ons vertrek 
hoorden we dat onze huizen geplunderd werden en 
dat paarden in onze velden losgelaten werden en 
ons gewassen opgegeten hadden die net rijp voor 
de oogst waren.  Aldus moesten we weer vertrekken 
en een nieuwe woonplaats vinden, een bedorven en 
verwarde wereld achter ons latend. We wilden een 
nieuw leven beginnen, onze cyclussen van 
ceremoni‰en voortzetten en onze levenswijze 
zonder inmenging behouden, maar nu weten we dat 
dit een dode droom was, want de inmenging is tot 
op de dag van vandaag doorgegaan.

 DE STICHTING VAN HET DORP HOTEVILLA

Het dorp Hotevilla is met ‚‚n doel gesticht: om 
vastberaden de instrukties van de Grote Geest te 
blijven volgen en de voorspellingen tot het einde 
te vervullen. Het werd gevestigd door goede 
mensen, mensen met ‚‚n hart die daadwerkelijk 
volgens deze instrukties leefden. Water was er 
genoeg en ook hout, waarvan we tijdelijke 
onderkomens bouwden waari